‘W.’ van Tiemen Hiemstra: de leegte die een verdwijningskunstenaar achterlaat

Wanneer niemand minder dan Peter Verhelst je eerste roman op de cover aanprijst, dan ligt de lat hoog. De Groningse Antwerpenaar Tiemen Hiemstra (1991) lost met ‘W.’, het veelbelovend debuut in kwestie, de verwachtingen grotendeels in. W. en Olaf groeien op in een jarennegentigwijk aan de rand van Groningen. Hun vriendschap is zo hecht dat sommigen denken dat ze een koppel zijn. Ze feesten, drinken en filosoferen, maar na de middelbare school groeien ze uit elkaar: W. experimenteert met drugs en gaat al reizend op zoek naar zichzelf. Teenage angst werd zelden zo snijdend verwoord.

Later vinden ze elkaar terug in Antwerpen, waar ze beiden studeren en een intense driehoeksverhouding beleven met Hilde, een vrijgevochten kunstenares die W. in Argentinië leerde kennen. Tot W. plots verdwijnt. Op zijn achtergelaten laptop staat ‘De Pretsarcofaag’, een mapje vol memes, haiku’s en filosofische notities. Drie jaar na W.’s grote verdwijntruc beweert Hilde hun vermiste vriend te hebben gespot. Hiemstra schakelt behendig tussen heden en verleden, in een natuurlijk vloeiende, dromerige en beeldrijke taal, waar duikboten door de straten varen en wandelende takken het dubbelgangermotief symboliseren. Een pakkend verhaal over de leegte die een verdwijningskunstenaar achterlaat. Tiemen Hiemstra is een naam om te onthouden.